Śruta rzepakowa jest komponentem białkowym o zawartości białka ok 34-37%.
Strawność (rozkład białka) śruty rzepakowej w jelicie to ok 25-30%, w ok. 70-75% trawione jest żwaczowo.
W żywieniu bydła stosowane jest przede wszystkim jako źródło białka, w tym też istotnego z punktu widzenia przeżuwaczy białka jelitowego.
Śruta sojowa jest troche bardziej trawiona jelitowo niż rzepakowa- dlatego niektórzy hodowcy przeliczając sobie koszt 1 g białka czasem stosują zamiennie śrutę rzepakową i sojową.
Obie te pasze są traktowane jako te o niskim stopniu rozkładu w żwaczu.
Bo dla przykładu, sianokiszonki, nasiona roślin strączkowych czy mocznik są paszami, których białko jest bardzo szybko rozkładane w żwaczu.
Młóto suszone, jest paszą o zawartości białka ok. 27%.
Rozkład białka w ok 80% następuje w jelicie- co jest jego niewątpliwą zaletą.
Białko w młócie ma wysoką wartośc biologiczną. A samo młóto ma własćiwości mlekopędne.
Podsumowując:
Zarówno śruta jak i młóto to pasze o wolnym rozkładzie białka. Jednak nie da się dokładnie porównywać ich właściwości, tym bardziej patrząc tylko na zawartośc białka, gdyż w młócie o wiele więcej dostarczane jest do jelita.
Młóto jest rewelacyjną paszą, zwłaszcza dla krów w laktacji.
Najlepszym rozwiązaniem byłoby podawanie ich obu, w zależności od receptury, młóto w ilości ok 1,5-3 kg/szt/dzień.
Rzepak, przy dawaniu ok. 1,5 kg młóta również w ilości ok 1,5 kg.